جامی » دیوان اشعار » خاتمة الحیات » رباعیات » شمارهٔ ۳۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>جامی روزی فلک به دادت برسد</p></div>
<div class="m2"><p>وز بند زمانه صد گشادت برسد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>پای از سر خویش و کرسی از زانو کن</p></div>
<div class="m2"><p>تا دست به دامن مرادت برسد</p></div></div>

دیوان جامی ـ ج ۲ (واسطة العقد، خاتمة الحیاة) - نورالدین عبدالرحمان بن احمد جامی - تصویر ۶۷۶

شمارهٔ ۳۴

جامی روزی فلک به دادت برسد
وز بند زمانه صد گشادت برسد
پای از سر خویش و کرسی از زانو کن
تا دست به دامن مرادت برسد

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به امیدی اشاره می‌کند که روزی آسمان به کمک انسان بیاید و از مشکلات زمانه رهایی یابد. او توصیه می‌کند که فرد باید از خودخواهی و pride خود بکاهد و با فروتنی، به آرزوها و خواسته‌هایش دست یابد.

شمارهٔ ۳۲

شمارهٔ ۳۳

هوش مصنوعی: روزی آسمان به یاری‌ات می‌آید و از چنگال زمان تو را رها می‌کند.

جامی روزی فلک به دادت برسد

وز بند زمانه صد گشادت برسد

هوش مصنوعی: برای رسیدن به خواسته‌هایت، باید از خودت و زندگی‌ات راضی باشی و به خودت اعتماد کنی. وقتی بر روی اصول و اهداف خود تمرکز کنی و آنها را جدی بگیری، می‌توانی به آرزوهایت نزدیک‌تر شوی.

پای از سر خویش و کرسی از زانو کن

تا دست به دامن مرادت برسد

شمارهٔ ۳۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده