جامیشمارهٔ ۱۳
خواجه که ندیده چشم کس خوانش را
نشکسته به دندان طمع نانش را
دریوزه گری خواست ز وی مشتی آرد
کرد آرد به زخم مشت دندانش را
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: ویکی‌درج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
خواجه که ندیده چشم کس خوانش را
نشکسته به دندان طمع نانش را
هوش مصنوعی: آقایی که هیچ‌کس او را ندیده و به خاطر طمع نان دیگران، با دندان به او آسیب نرسانده‌اند.
دریوزه گری خواست ز وی مشتی آرد
کرد آرد به زخم مشت دندانش را
هوش مصنوعی: در اینجا فردی که نیازمند کمک است، از شخصی درخواست می‌کند تا به او مقدار کمی آرد بدهد. در این حال، او با مشت به چیزی ضربه می‌زند و دندانش آسیب می‌بیند. این وضعیت نشان‌دهنده‌ی دشواری و چالش‌هایی است که ممکن است در مسیر زندگی اتفاق بیفتد.