هوش مصنوعی: اگر به جادوگری که زیبایی این سنگ قیمتی را نشان می‌دهد، توجه کنی، از این نمای خوش رنگ که شبیه به فیروزه است، می‌توانی به مسیحای درمانگر دست یابی.

هوش مصنوعی: بیا ای ساقی، اگر سرنوشت آسمان به ما وفا می‌کرد، هیچ‌گاه پایه‌های تخت سکندر و تاج دارا را خراب نمی‌کردی.

هوش مصنوعی: اگر سفالی در ده باشد که درد خاصی دارد، باید برای حمل و نقل به جایی مناسب باشد، حتی اگر آسمان هم فرو بریزد و عروسی ستاره ثریا هم برهم بخورد.

هوش مصنوعی: به دنبال این نباش که با عقل و منطق بتوانی دل را توجیه کنی، زیرا درد و مشکلاتی که در میخانه وجود دارد، فقط با نوشیدن و تجربه کردن قابل درک است. این معما را خودت باید حل کنی.

هوش مصنوعی: ای قلم، تو در توصیف خطوط او مشغول هستی، کمی صبر کن تا من بتوانم احساسات عمیق قلبم را بر روی کاغذ بیاورم.

هوش مصنوعی: چشمان اشکبار ما نمی‌توانند عظمت و وسعت دریا را درک کنند، مگر اینکه با دستان خود آن را لمس کنند.

هوش مصنوعی: از دست ما برنمی‌آید که تعداد سنگ‌های بی‌وفایی‌ات را بشماریم، همان‌طور که شمردن ریگ‌های صحرا از انگشتان دست خارج است.

هوش مصنوعی: تو برای من چشم بینایی هستی و دیگران همه غریبه‌اند. تعجبی ندارد اگر از غریبه‌ها چشمان بینا را بپوشانم.

هوش مصنوعی: چقدر جالب و دلپذیر است، من تو را بیشتر از همه دوست دارم به خاطر یادگارهای شادی و زیبایی که در ذهنم داری.

هوش مصنوعی: من پرده از رازها برداشتم و در دل خود درد و اندوهی را احساس کردم. افرادی که به طور پنهانی حسد می‌ورزیدند، در مقابل کسانی که با هدف‌های واضح و مشخص صحبت می‌کردند، آشکار شدند.

هوش مصنوعی: از بس که اشک من بر دل می‌ریزد، دل مثل خون رنگین می‌شود و هر شب این ایوان مینا پر از رنگ و زیبایی می‌گردد.