هوش مصنوعی: من ادعای عشق تو را دارم و این ادعا بر اساس تجربه‌هایم است. اشک‌ها و آه‌هایم بهترین گواه بر صداقتم در این عشق هستند.

هوش مصنوعی: مکانی که مختص عبادت و درویشی است، به پایگاهی تبدیل شده که در آن، باده قدیمی و نامین پیرمغان به من تقدیم می‌شود.

هوش مصنوعی: محبت و گرمی که از تو دریافت کرده‌ام، باعث نشده تا سفیدی موهای من از زیبایی و طراوت چهره‌ات بکاهد. این موها خواسته‌اند تا به رنگ سبز بیفتند و به نوعی از من عذرخواهی کنند.

هوش مصنوعی: خوشحالم که از دور چهره زیبا و سبز آن بانو را دیدم و با خودم گفتم، اگر اشتباه نکرده باشم، او همان سرو کج‌کلاه محبوب من است.

هوش مصنوعی: من را از سایه دیوار خود دور نکن، زیرا همین سایه از آفتاب مشکلات و سختی‌ها پناهی برای من به حساب می‌آید.

هوش مصنوعی: من چه غمی دارم وقتی دنیا پر از مشکلات است، زیرا عشق تو برای من پناهگاهی است که از همه این غم‌ها دورم می‌کند.

هوش مصنوعی: من چه عاشق صادقی بودم اگر عشق تو بر من زخم نمی‌زد و از غمزه‌ات خون نمی‌ریخت. اما این درد و رنج ناشی از عشق تو، تقصیر خودم است.

هوش مصنوعی: وقتی از اخلاص و محبت به تو صحبت می‌کنم، دل پاک و روشن من، دلیل و نشانه‌ای بر این محبت است.

هوش مصنوعی: از باغ پر از زیبایی‌ها، من مانند جامی هستم که زیبایی‌ها و ویژگی‌های چهره و خط تو در من تجلی یافته است.