هوش مصنوعی: چه نیکوست حال عاشقی که در کنار محبوبش زندگی می‌کند و از دیدار معشوق خود شاداب و زنده است.

هوش مصنوعی: خوشحال آن پرنده‌ای است که با سرودی عاشقانه، در جایی که گل‌ها می‌روید، حضور دارد و از زیبایی‌های آن لذت می‌برد.

هوش مصنوعی: دل من به شدت ناراحت و نگران است، گویی در حال رقص و سماع ناشی از ناله و غم خود به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: یار ما به مانند خود ما، به دیدار و دیدن علاقمند است و از آینه چشمش این اشتیاق را نمی‌تواند پنهان کند.

هوش مصنوعی: در اینجا دکتر با لب‌هایی شیرین و خوش‌گفتار نزد بیمار آمده است، اما در واقع در کمین جان بیمار خود قرار دارد. یعنی ممکن است ظاهراً نیکو و مهربان به نظر برسد، اما در دل نیت دیگری داشته باشد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس طعم لذت عشق را نمی‌چشد، مگر اینکه مثل زاهدی که به خود گرفتار است، در بند آن باشد.

هوش مصنوعی: عمر ما در تلاش برای رسیدن به تو سپری شد، اما تو که رفتی، حالا بدون تو، در کار خود مشغولم.