جامیشمارهٔ ۳۰
چو عشق بر دوجهان حرف اتحاد نوشت
چه فرق از حرم کعبه تا حریم کنشت
بر این صحیفه مکش خط اعتراض که نیست
بجز نگاشته یک قلم چه خوب و چه زشت
ز پیر میکده جو وقت خوش که نتوان یافت
جز از روایح انفاس او نسیم بهشت
پی بهشت ز می توبه کی کنم که بس است
بهشت من سر کوی بتان حور سرشت
مربعم به سر خم نشسته خواهی یافت
ز خاک قالب من چون زمانه سازد خشت
به دام عجز درافکند شیر مردان را
عجوز دهر ز بس رشته های حیله که رشت
نبرده رنج طلب جامیا وصال مجوی
نگشت صاحب خرمن کسی که تخم نکشت
اطلاعات
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
چو عشق بر دوجهان حرف اتحاد نوشت
چه فرق از حرم کعبه تا حریم کنشت
هوش مصنوعی: وقتی عشق در دو جهان پیامی از اتحاد را نگاشت، چه فرق دارد بین خانه کعبه و معبد کنشت؟
بر این صحیفه مکش خط اعتراض که نیست
بجز نگاشته یک قلم چه خوب و چه زشت
هوش مصنوعی: بر روی این برگه هیچ اعتراضی ننویس، زیرا فقط نوشتار یک قلم وجود دارد که خوب یا بد بودنش تغییری در اصل ماجرا ایجاد نمی‌کند.
ز پیر میکده جو وقت خوش که نتوان یافت
جز از روایح انفاس او نسیم بهشت
هوش مصنوعی: از پیر میکده بخواه که زمان خوشی را به تو نشان دهد، چرا که جز از عطر جان او، نمی‌توان نسیم بهشت را پیدا کرد.
پی بهشت ز می توبه کی کنم که بس است
بهشت من سر کوی بتان حور سرشت
هوش مصنوعی: من به دنبال بهشت نیستم و نمی‌خواهم با توبه‌ام به آن دست یابم، زیرا بهشت من در کنار معشوقان زیبا و دلرباست.
مربعم به سر خم نشسته خواهی یافت
ز خاک قالب من چون زمانه سازد خشت
هوش مصنوعی: اگر به دور و بر خود خوب توجه کنی، می‌بینی که من به شکل مربع در آمده‌ام و به زمین افتاده‌ام. روزگار به مانند معمار، از این خاک قالب من خشت می‌سازد.
به دام عجز درافکند شیر مردان را
عجوز دهر ز بس رشته های حیله که رشت
هوش مصنوعی: دست تقدیر و زمانه همواره قوی‌ترین مردان را به دام می‌اندازد، چرا که دنیای پر از حقه و ترفندهای زیادی است که به کار می‌برد.
نبرده رنج طلب جامیا وصال مجوی
نگشت صاحب خرمن کسی که تخم نکشت
هوش مصنوعی: اگر در پی دستیابی به عشق و دوستی هستی، باید زحمت بکشی و تلاش کنی، زیرا هیچ‌کس بدون تلاش و کوشش به نعمت و خوشی دست نمی‌یابد. کسی که در راه رسیدن به هدفش تلاش نکند، نمی‌تواند از میوه‌ی آن بهره‌مند شود.