هوش مصنوعی: ای کسی که در زمین هستی و من از نبودنت در دل زمینم، لطفا چهره‌ات را به من نشان بده. چه دلی دارم که بدون تو بی‌فایده و بی‌معنی است.

هوش مصنوعی: نه تو می‌توانی به من رحم کنی و کنارم بمانی، نه من می‌توانم بدون تو لحظه‌ای صبر کنم.

هوش مصنوعی: وقتی به باغ می‌روم و روز دوری‌ات را یاد می‌کنم، جز گل‌های حسرت و اندوه، چیزی نمی‌چینم بدون تو.

هوش مصنوعی: در مسیر تو من بیمار شده‌ام، به طوری که از دور می‌توانی با گوشه چشم ببینی که بی‌تو چنین حالتی دارم.

هوش مصنوعی: به دور از درت به سمت معبد بتی نروم، زیرا تصویری که بر دیوار نقش بسته، بدون تو فقط تصویری از چین است.

هوش مصنوعی: بیشتر مواظب باش که زودتر قرار ملاقات‌مان را برپا کنیم، چون ممکن است مرگ به ناگاه و از پشت پنهانی به سراغم بیاید و تو را در کنارم نداشته باشم.

هوش مصنوعی: تو گفته‌ای که روی دیوار یک جام بنشینم، اما من می‌گویم که به دیوار نگاه نکنم؛ چون بدون تو، چه چیزی را می‌توانم بر روی دیوار ببینم؟