هوش مصنوعی: زمان گل و شکوفایی فرارسیده و من در حال نوشیدن شراب هستم. با زاهدان و پرهیزگاران چه ارتباطی دارم که بخواهم به توبه و بازگشت به راه راست بپردازم؟

هوش مصنوعی: شگفتا که تو همچون ماهی در زمین هستی، چه عجیب است اگر به کنار حسن، ماه زمین را از ماه آسمان بخری!

هوش مصنوعی: از لب‌هایت بوسه‌ای به من بده که بعداً می‌توانم جانم را در برابر این بوسه به تو تقدیم کنم.

هوش مصنوعی: در قصه عشق تو، عمرها گذشت و ما راه‌ها را طی کردیم، اما دل مان هنوز به این داستان وابسته است.

هوش مصنوعی: من به خاطر ناتوانی و ناراحتی‌ام به چشم دیگران خوار و رسوا شده‌ام. این هم جزای من است که با غم و غصه، دل خود را از جوانی‌هایم جدا کرده‌ام.

هوش مصنوعی: تو به بی‌محبتی عادت کرده‌ای و وای به حال آن کسی که دلش به محبت و زیبایی‌ات خوش شده است در حالی که تو اینقدر بی‌رحمی.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به تصویر زیبایی از عشق و جذابیت می‌پردازد. او می‌گوید که وقتی جامی از شراب به دور لب‌های زیبا و قرمز معشوق می‌چرخد، دیگر نیازی به تسبیح و لباس‌های زاهدانه نیست. او نشان می‌دهد که در این فضا—در کنار معشوق، در کوی پر از شگفتی‌های مغان—رها می‌شود و به لذت‌ها و زیبایی‌های دنیا پی می‌برد. به طور کلی، این بیت به اهمیت عشق و زیبایی در زندگی اشاره دارد و می‌گوید که گاهی اوقات باید از قوانین سخت زندگی بگذریم و از لذت‌های ظاهری بهره‌مند شویم.