هوش مصنوعی: به خاطر درد و غم تو، اشک‌های من مانند خون از چشمانم جاری است و به همین سبب، چهره‌ام از شدت اندوه به سرخی گراییده است.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی به من آسیبی برسانی، من باز هم با ناز و نیازهای بسیار به تو پاسخ می‌دهم و از تو چیزی نمی‌خواهم.

هوش مصنوعی: چطور می‌توانم در این دنیا به خاک پای تو سجده کنم، در حالی که وقتی به کوی تو آمدم، با سر به دیوار زدم؟

هوش مصنوعی: نیازی به درمان پزشک ندارم، زیرا برای بهبود درد دلم، همان‌قدر که از خاک درگاه تو می‌بارم، کافی است.

هوش مصنوعی: اگرچه تقدیر مرا به زحمت انداخته است، اما فکر نکن که از دامن تو دست بردارم.

هوش مصنوعی: به یاد تو غم سنگینی را به دل می‌نشانم و بوی خوش گلی تازه مرا به یاد خاطرات می‌اندازد.

هوش مصنوعی: اگر به توصیف چهره‌ات شعرهای زیادی بنویسم، همچون گلابی خواهد چکید که اگر بر روی ورق‌های آن فشار وارد کنم.