هوش مصنوعی: در صبح زود، در جایی که نماز می‌خواندم، به یاد ابروی تو گریه کردم و اشک ریختم.

هوش مصنوعی: دل من همیشه به خاطر زلف‌های پریشان تو آرامش داشت. عجیب نیست اگر به خاطر تو ناآرامی‌هایی از خود نشان دادم.

هوش مصنوعی: دل من به یاد زلف و چهره‌ات همیشه پر از حس و حال قدیمی بود، اما با دیدن خط زیبای تو، احساس تازه‌ای در من شکل گرفت و کاری جدید انجام دادم.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر از دشواری‌ها و مشکلاتی که به خاطر غم و اندوهش تحمل کرده صحبت می‌کند. او می‌گوید که بار سنگین غم، صبرش را از او گرفته و در برابر این غم، در نهایت صبوری و بردباری نشان داده است. به نوعی، او به چالش‌هایی که در زندگی‌اش بر اثر غم‌ها با آن‌ها مواجه شده، اشاره می‌کند و از تلاشش برای تحمل آنها سخن می‌گوید.

هوش مصنوعی: در برابر درگاه تو، سر به خاک می‌سایم و به خاطر نیازم به تو، دلیلی از محبت و ارادت به تو دارم.

هوش مصنوعی: شبی به طرف تو تصمیم گرفتم بیایم و در آن شب به خاطر تو بی‌خوابی کشیدم، مثل اینکه به یاد تو منتظر بودم.

هوش مصنوعی: درخواست دارم که با این حال و اوضاع، به من جامی بدهی، چرا که این داستان را با امید به تو آغاز کرده‌ام.