هوش مصنوعی: اجازه بده که بخواهم موی سیاهت را بگیرم و با آن چشمانم را روشن کنم، زیرا زیبایی تو مانند چهره‌ی ماه است.

هوش مصنوعی: وقتی نمی‌توانم به تو دسترسی پیدا کنم، دیگر به دنبال راهی برای رسیدن به تو نخواهم بود و فقط در مسیر تو نمی‌مانم.

هوش مصنوعی: با اینکه گناهان زیادی دارم، دست به دامن لطف تو میزنم و امیدوارم که عفو و بخشش تو را جلب کنم.

هوش مصنوعی: ای سرو، بر من سایه بیفکن، چرا که اگر به این حال ادامه دهم، در هلاکت افتاده‌ام. اگر تو نباشی، از مشکلات زندگی یاری نمی‌یابم.

هوش مصنوعی: امشب از نزد من نرو، ای همسایه؛ چون می‌خواهم تا صبح به tristeza و غم شب خودم تو را شاهد بگیرم.

هوش مصنوعی: ای گل، از محبت خود این ادعا را نکن که من زیبا هستم، چون در برابر زیبایی او، با دو صد برگ از زیبایی‌های تو، یک برگ هم ارزش ندارد.

هوش مصنوعی: از این درد و غم جدایی حرف نزن، زیرا من از ناله و آه تو این داستان را می‌فهمم.