هوش مصنوعی: چمن در حالت خشکی و ناامیدی به سر می‌برد و از باران زندگی‌بخش خود بسیار ناامید است. تنها چیزی که در این چمن می‌ریزد، اشک‌های دل کسانی است که از بی‌آبی غمگین و ناراحتند.

هوش مصنوعی: وقتی یک عاشق به تنهایی در باغ قدم می‌زند و به هر گل‌باره‌ای می‌رسد، از چشمانش اشک می‌ریزد و دلش برای محبوبانش تنگ می‌شود.

هوش مصنوعی: بنفشه در باغ حالتی غمگین دارد و به نوعی ناراحت است، چون چهره‌اش مثل کسانی است که در عزا و سوگواری به سر می‌برند. رنگ لباسش نیز آبی تیره است و این احساس را دوچندان می‌کند.

هوش مصنوعی: گل به بزم باغ آمده و شمع روشنی آنجا است. پرندگان خوش‌صدا مانند پروانه‌ها دورش می‌چرخند و از زیبایی او لذت می‌برند.

هوش مصنوعی: مسیری که به دست آوردن آن سخت است، در حالی که مستی می‌تواند آزادی را از محدودیت‌های هوشیاری و نقشه‌های کسانی که اهل دقت هستند به انسان ببخشد.

هوش مصنوعی: کسی که به خاطر عشق به زیبایانی همچون گل، دلتنگ است، مانند غنچه‌ای است که به هیچ وجه نمی‌تواند دلش را از وزش نسیم بهاری باز کند.

هوش مصنوعی: در این خانه‌ی غم، کسی که دلشکسته است نمی‌تواند از غم آزاد شود، زیرا او پیوندش را با افرادی که می‌توانند آرامش بخشش باشند، قطع کرده است.

هوش مصنوعی: وقتی که دشمنان از خوشی و لذت زندگی بهره‌مند می‌شوند، در حالی که دوستان محبوب و زیبایی را که دوست دارند، از خود دور می‌بینند.