هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به زیبایی‌های طبیعی و ارزشمند اشاره می‌کند. او می‌گوید که نباید زیبایی‌های ظاهری و دلربایی که به طور معمول مورد توجه قرار می‌گیرد، ما را از جذابیت‌های واقعی و عمیق دور کند. به نوعی تاکید دارد که نباید به ظواهر فریبنده توجه کنیم و باید به دنبال عمق و معنا باشیم.

هوش مصنوعی: نگاه کردن به زیبایی‌های دنیا و پرهیز از نگاه کردن به چیزهایی که ما را می‌سازند یا اذیت می‌کنند، کار درستی نیست. به جای غرق شدن در ظواهر، باید به عمق و زیبایی‌های واقعی توجه کنیم.

هوش مصنوعی: طوطی زیبا به تو می‌گوید که مانند زاغی، وقت را زیر پر نبر و از آن سوءاستفاده نکن.

هوش مصنوعی: دوست نازنین، عشق و محبتت را از لبانم کم نکن و با ناله‌هایم به من زحمت نده.

هوش مصنوعی: دنیای اطرافی به قدری دچار آشفتگی و فتن شده که دیگر نیازی به نمایاندن زیبایی‌های خود نیست.

هوش مصنوعی: وقتی که یاد او در قلبت حضور پیدا کند، جز جانت چیزی را نخور.

هوش مصنوعی: هر بار که تو در دنیا شعله ای روشن می‌کنی، از دل خود آهی داغ نکش.