هوش مصنوعی: غم مانند خاری در ریشه و زندگی ما نفوذ کرده است. بنابراین، ما که همچون غنچه‌ای هستیم، به سختی می‌توانیم به حیات و شکوفایی دست یابیم، در حالی که دل‌مان پر از درد و رنج است.

هوش مصنوعی: به خاطر عشق و ارادت به تو، ای کعبه، چنان در راه تو اشک می‌ریزیم که چون کشتی در آب روان حرکت می‌کنیم.

هوش مصنوعی: شب، صدای ناله ما را برد و رفیقانی که در سفر بودند، خوابشان را از دست دادند، چون منزل ما از خانه‌هایشان دور بود.

هوش مصنوعی: ما دل‌مان را به تلاش‌های بی‌فایده‌مان سپردیم، اما چه باید کرد که نتیجه‌ای از این تلاش‌ها نمی‌گیریم و کوشش‌های ما ثمری ندارد.

هوش مصنوعی: عاشق تو به راحتی تسلیم است و نیازی نیست که با تیغ به او حمله کنی، چرا که او به شدت تحت تأثیر عشق تو قرار گرفته و مانند دمی بی‌دفاع و آسیب‌پذیر است.

هوش مصنوعی: مرغان به پرواز و آزادی خود می‌بالند و شمعی که در اینجا است، نشان‌ دهندهٔ عشق و نورانی شدن محفل ماست. تا زمانی که نوری وجود دارد، پرندگان می‌توانند به آزادی خود ادامه دهند و در سایهٔ آن نور، محفل ما زنده و پرنشاط باقی بماند.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم رازهای دشوار خود را بیان کنم، در حالی که فقط قلم توست که می‌تواند این مشکلات را به وضوح توضیح دهد؟