هوش مصنوعی: زمانی که آن دو چهره را پنهان کردی، لبخند زیبا و دلنشینت را به نمایش بگذار و بر دل‌های بی‌خبر از حقیقت، یک غنچه از باغ وجودت را نشان بده.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند میوه رسیده را بی‌دردسر بچشید؛ بنابراین لب‌های تو را از من دور نگهدار تا بتوانم آن میوه را با دندان‌های خود بچینم.

هوش مصنوعی: مردم نیازی به دیدن پیراهنت ندارند، وقتی که تو با هدف کشتن من به دامن خود ضربه می‌زنی.

هوش مصنوعی: هر رگی از وجودم به عشق تو گره خورده است، پس ترحم نکن و تیر محبتت را از تن زخمی‌ام دور کن.

هوش مصنوعی: من از تو دور هستم و صدای ناله‌ام به سمت تو می‌آید. ای کاش می‌توانستم با ناله‌ام به نزد تو بیایم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که چشم هر کسی که به تو چشم می‌دوزد ببیند، من با فروتنی و صداقت در میدانی که خودم انتخاب کرده‌ام، جان می‌دهم.

هوش مصنوعی: خورشید در آسمان مانند جواهری درخشان است و تبدیل به جدولی از زر می‌شود. چگونه می‌تواند به خاطر تو، جامی سیاه بسازد و از این طریق دیوان خودش را به تصویر بکشد؟