هوش مصنوعی: لبخند تو بر من که در حال گریه‌ام، تاثیری عمیق دارد. حتی اگر بخواهم درباره‌اش صحبت کنم، توانایی‌اش را ندارم. از این لبخند شادمانه‌ات، به قدری راضی و سپاسگزارم که نمی‌توانم در موردش توضیح بدهم.

هوش مصنوعی: به یاد روزی هستم که از تو درباره چیزی سوال کردم. تو به خاطر عشقت در سکوت ماندی و به جای جواب دادن، تنها با زیبایی و تفاوتی که در دندان‌هایت داشتی، جوابم را نداد.

هوش مصنوعی: روزی به طور غیرمستقیم از من پرسیدی که آیا از آن سوال خوشحال شدم یا نه، و من به خاطر ترس از دیگران، پاسخ را پنهان نگه داشتم و به تو گفتم که این سوال را نپرس.

هوش مصنوعی: بدون حضور تو، خوبان در آسمان و دنیا در حال آشفتگی هستند. من نیز به خاطر نبود تو مانند کسی هستم که از خود بی‌خود شده و هیچ‌گونه آرامشی ندارم. دیگر از من درباره‌ام نپرس.

هوش مصنوعی: صبح که فرا برسد و تو در لباس زیبا و دلربا ظاهر شوی، دقت کن که فتنه‌ها و پیچیدگی‌های دنیا تو را نفریبند و از خون دل‌ها و دستاوردهایی که داشتی غافل نشوی.

هوش مصنوعی: نگران ضربات انتقاد دیگران نباش، زیرا خودم حال و روزی دارم که نیازی به سوال درباره‌اش نیست.

هوش مصنوعی: بدون تو، لیوانی چون بدن مانده است که از روح خود جداست و به تو می‌گوید: ای جان، نپرس.