هوش مصنوعی: می‌آید به آغوشم، اما تو مانند کسی نیستی که محبوب باشد و هرگز به سراغ من نخواهی آمد، مانند کسی که سوار بر اسب باشد و هرگز نتوانی چنین کسی را ملاقات کنم.

هوش مصنوعی: اگر عمری را صرف کنم که برای یک بوسه به تو روی بیاورم، هرگز نخواهم توانست بر لبان تو بوسه‌ای بزنم و این زمان هرگز نخواهد گذشت.

هوش مصنوعی: معنای این بیت به این صورت است که من برای چه کاری به عشق تو مشغول هستم؟ غم دل من به این دردسر می‌ارزد و من هیچ کار دیگری نمی‌دانم که در این وضعیت بهتر از این باشد.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره به زیبایی و جذابیت است. وجود موهایی در کنار چهره به زیبایی می‌افزاید و بوسه از دهان هم به نوعی دلبستگی و نزدیکی را نشان می‌دهد. ارتباط نزدیک و دلنشین بین دو نفر را به تصویر می‌کشد و هرگز نمی‌تواند بدون این زیبایی‌ها و این احساسات باشد.

هوش مصنوعی: موهای گیسوی تو خیلی بلند است، کسی او را به این بلندی شبیه تاریکی شب ندیده و هرگز نخواهد دید.

هوش مصنوعی: چشم‌های زیبا و مست تو باعث شده‌اند که من در حالت خماری و بی‌حالی به سر ببرم، اما لبه‌های لب تو به قدری شیرین و دلنشین است که این حالت را از من دور می‌کند و هیچگاه نمی‌گذارد که به طور کامل از آن حالت رنج ببرم.

هوش مصنوعی: اگر جامی خاکی شود، دل‌خسته‌ای بر دل پاک تو نشیند، سپس هیچ غباری بر آن نخواهد ماند و هرگز نمی‌تازد.