هوش مصنوعی: من در خون خود غرق شده‌ام و لب‌های زیبا و قرمز تو همچنان در حال خندیدن است. در حالی که زخم عمیقی به من زده‌ای، هنوز هم از تیغ تو احساس شرم می‌کنم.

هوش مصنوعی: عجب است که من شب را بدون تو مثل شمع ذوب می‌شوم، اما در روز باز هم زنده‌ام.

هوش مصنوعی: بسیار افرادی که به خاطر عشق و وفاداری به تو، دچار سختی و رنج شده‌اند، اما هنوز سایه درخت سرو تو بر آن خاک نیفتاده است.

هوش مصنوعی: شاید دیگر نتوانی با کسی مثل تو، مانند درخت صنوبر، دعوا و جدل کنی، اما هنوز هم تأثیرات و نشانه‌های محبت و دوستی‌ات در دل‌ها باقی مانده است.

هوش مصنوعی: کسی که با دلی پاره و غمگین به دنبال هدفی باشد، به جایی نخواهد رسید، مگر اینکه عشق تو را در دل داشته باشد، حتی اگر هنوز هم در فقر و تنگدستی به سر ببرد.

هوش مصنوعی: شاه هرگز به نشانه قدرت و ثروت خود، انگشتری با نقش آرزوهای تو نخواهد ساخت، چون هنوز درخواست و آرزوی تو تحقق نیافته است.

هوش مصنوعی: جامی از بندگی مردم آزاد شده است، اما هنوز هم مانند یک سگ به کوی تو وفادار است و به تو خدمت می‌کند.