هوش مصنوعی: دوست دارم که سر تو از آزار و سختی‌های زمان در امان باشد و لحظات شاد زندگی‌ات هیچ‌گاه به غم و اندوه مبتلا نشود.

هوش مصنوعی: تو که جان اهل عشق هستی، نیازی به آرامش و راحتی در زندگی نداری. بدن زیبا و نازنینت هم نباید به دل‌سوزی و درمان پزشکان نیازمند باشد.

هوش مصنوعی: وجود ظریف و نازک تو به گونه‌ای است که تمام وجودت به لطافت آغشته شده است. امیدوارم که هیچ آسیبی به آن نرسد.

هوش مصنوعی: بر لب‌های آتشین تو، آن خالی که از تب افتاده است، به چشم زخم حسودان، جز سپند (یعنی چیزی که مانع آسیب شود) نباشد.

هوش مصنوعی: درد و اندوهی که از گریه‌هایم دارم، جز با خوشحالی و لبخند تو درمان نمی‌شود. اگر لبخند گرانبهای تو نباشد، هیچ شادی و لذتی برایم باقی نخواهد ماند.

هوش مصنوعی: تنها آنانی که قد و قامت زیبا دارند، سزاوار توجه و محبت تو هستند و هرگز نباید به خاطر زیبایی چهره‌ات در برابر کسی سر فرود آورد.

هوش مصنوعی: وقتی که با زیبایی و عظمت وارد می‌شوی، دیگر نیازی به تاج و زیور نیست و بجز اثر پای مرکبت، چیزی از تو نخواهد ماند.

هوش مصنوعی: کمند دائمی تو، فریبنده و قدرتمند است و هیچ‌کس نخواهد توانست از این دام رهایی پیدا کند.

هوش مصنوعی: در شکوه نغمه ای پنهان، جامی است که از آن، فیض و برکت به دست می آید. از این ساز، نفس عیب جویان دور باد.