هوش مصنوعی: وقتی که لباس زیبا و نورانی او رد نیل را بر چهره‌اش کشید، چشم عاشق روشن و شاداب شد و همچنین به سرمه (که نماد زیبایی و جذابیت است) جذب شد.

هوش مصنوعی: تو دلیل کمال آفرینش هستی و خطای کلمات من بر چهره‌ات نقش بسته است.

هوش مصنوعی: دل من وقتی دید لب‌های تو را، تشنه و آرزومند، یاد آن بهشت زیبا و شربت گوارای سلسبیل افتاد.

هوش مصنوعی: زیر موهای تو، مکان خورشید و جاودانگی است، جایی که جبرئیل با بال‌هایش سایه‌ای بر سر کشیده است.

هوش مصنوعی: من جوانی از پیری مغان هستم که برای سیراب کردن دل‌های تشنه، به سوی میکده با خم می به راه می‌روم.

هوش مصنوعی: ای ساقی، از درد و رنجی که دارم، مرا با شراب سیراب کن، زیرا که رهبر کاروان سفر، صدا و ندا را به راه انداخته است.

هوش مصنوعی: برای هر جوانی که روحی شاداب دارد، باید به تماشای زندگی و زیبایی‌ها پرداخت، همچون جامی که پیرترها با جدیت و تعهدی که داشتند، به طرز خاصی به انسان‌هایی بخیل و سخت‌گیر یادآوری کرده‌اند.