هوش مصنوعی: چه کسی بود که شب دشواری‌های من را به روزی خوشبختی تبدیل کند و آن چهره زیبا نیز ظاهر شود؟

هوش مصنوعی: بدون تو وقتی می‌خواهم نفس عمیقی بکشم، احساس می‌کنم که آهی که از دل برمی‌آید، خیلی دردناک و سوزناک است.

هوش مصنوعی: آیا می‌شود که درد غم تو باعث شود چاک دل من بسته شود، به طوری که هر بار که به مژه‌های تو نگاه می‌کنم، دلم جریحه‌دار شود؟

هوش مصنوعی: اگر این گنبد فیروزه‌ای فرمانبردار او باشد، چه فایده‌ای دارد که هر کسی به مقام و قدرت تو دست یابد اما در نهایت موفق نشود؟

هوش مصنوعی: وقتی که از دردها و رنج‌های این دنیا بیرون بروم، اگر غم تو باعث خوشحالی جانم نشود، این دل پر از غم خواهد شد.

هوش مصنوعی: وقتی که الف راستین قد تو را مشاهده کند، چه تعجبی دارد که برای خدمت به تو، دال، یعنی شکل و صورتش، به زیبایی و نیکویی دگرگون شود.

هوش مصنوعی: اگر کسی از ابتدای موضوعی سخن بگوید، آنقدر تأثیرگذار خواهد بود که حتی یک فرد با تجربه و دانا نیز مانند یک کودک بی‌تجربه به نظر می‌رسد.