هوش مصنوعی: هر شب بدون تو برایم با اندوه می‌گذرد، اما شب‌هایی که عاشقان به دور از هم می‌گذرانند، کمتر چنین احساساتی را تجربه می‌کنند.

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه به شدت گریه می‌کنم، می‌ترسم باران دیگری بر زمین نبارد.

هوش مصنوعی: دلbroken و ویران شده‌ام و ای کاش که باد، موهای تو را به آرامی لابه‌لای خم‌هایش بگذارد.

هوش مصنوعی: وقتی یاد زخم تو بر دلم می‌نشیند، حتی باد خوشی هم برایم حرام می‌شود، مگر اینکه یاد مرهمی بیفتد.

هوش مصنوعی: روزهای شاد سریع گذشتند و حالا غم آمد. اما نگران نباشید، این حال نیز سپری خواهد شد.

هوش مصنوعی: چهره‌ام به خاطر فضل و مهربانی دیگری که مدام از چشمانش به من می‌تابد، مانند چشمه‌ای که بی‌وقفه جاری است، در حال آسیب دیدن و رخنه‌دار شدن است.

هوش مصنوعی: بادهای سخت و روزگار تلخ، دیگر چه اهمیتی دارد؟ اگر عمر انسان هم در اندوه و زاری سپری شود، همچنان ارزش تجربه‌هایش را دارد.