هوش مصنوعی: عاشقان وقتی یاد خط تو می‌افتند، از عمق دل خود احساساتشان را ابراز می‌کنند.

هوش مصنوعی: چشم‌های عاشق با مژه‌های خود، شوق و محبتش را بر روی صفحه سفیدی می‌نویسند.

هوش مصنوعی: مرده را از لبش جان نده، زیرا ممکن است مردم بیش از آنچه که باید به او اعتقاد پیدا کنند.

هوش مصنوعی: بدون تو جان و دل من در حال نابودی‌اند، پس خودت را نشان بده که برایم بهتر خواهد بود.

هوش مصنوعی: اگر اشک‌های ریزان دل‌نواز تو از طرف مردم به جز در خیابان تو نریزد، پس این مردم کجا خواهند ایستاد؟

هوش مصنوعی: عهد و پیمان تو محکم نیست و وعده‌ات قابل اعتماد نیست، پس چگونه می‌توان به تو اعتماد کرد؟

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از اهل دانش و بینش تو را نمی‌بیند، چون آن‌ها هیچ‌گاه شروع به خواندن «ان یکاد» نمی‌کنند.

هوش مصنوعی: زمانی که به باغ رسیدی، شایسته است که با دوستانت هم صحبت شو و از زیبایی گل‌ها لذت ببرید.

هوش مصنوعی: افرادی که در علم و دانش پیشرفت کرده‌اند، ممکن است با نگاهی به تو، نامت را به عنوان استاد برگزینند.