هوش مصنوعی: بارانی که به زمین می‌ریزد، باران واقعی نیست که از ابرهای بهاری بیفتد. به نظر می‌رسد که فرشتگان آسمانی بر آدمیان زمین اشک می‌ریزند.

هوش مصنوعی: از شدت رنج و مصیبت‌هایی که بر مردم زمین وارد می‌شود، جای شگفتی نیست اگر آسمان نیز به حال آن‌ها به شدت بگرید و اشک بریزد.

هوش مصنوعی: این همه اشک و خون که از دل پر درد ما بر زمین ریخته شده، deserves که گلی مانند لاله به خاطر این داغ‌ها و غم‌ها بروید و به شکلی زیبا ظاهر شود.

هوش مصنوعی: این غم در دل همه پرندگان باغ جا گرفته است. اگر بر چمن قدم بزنی، خواهی دید که صدها نفر در حال نوحه‌خوانی و غمگینی هستند.

هوش مصنوعی: باد خبر می‌دهد که چه حادثه‌ای باعث آرامش و سکون درختان شده است.

هوش مصنوعی: صدای بلبل‌ها را بشنو که چگونه غنچه‌های زیبا را به شگفتی کشیده‌اند. و ببین چطور رنگ ارغوانی از اشک‌هایشان مانند جویباری سرخ و پرخون کنار غنچه‌ها جاری است.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف حالتی عاطفی و روحی اشاره دارد. گل نماد زیبایی و لطافت است که در اینجا به تجلی درد و رنج تبدیل شده است. سینه غرقه به خون نشان‌دهنده عمیق بودن این درد و زخم‌هاست. همچنین، اشاره به ناخن‌های خار می‌تواند نماد عوامل آزاردهنده و مشکلاتی باشد که انسان در مواجهه با ماتم و غم تجربه می‌کند. به طور کلی، شاعر با استفاده از تصاویری قوی، عواطف عمیق و زخم‌های روحی را به تصویر می‌کشد.

هوش مصنوعی: در نزد درویشان، حلقه‌ای به زانو افتاده و هرکسی در فکر خود غرق شده است که نقطهٔ شروع این حلقه کجاست.