هوش مصنوعی: افرادی که عاقل و با بصیرت هستند، قبل از مرگ به عرفان و حقیقت می‌رسند و از تجربیات دشوار زندگی بهره می‌برند. آنان با درک عمیق‌تری نسبت به زندگی و مرگ مواجه می‌شوند.

هوش مصنوعی: در آغاز، زیبایی و جوانی به سوی مرگ رفته است و سپس به سرای جاودانگی راه یافته‌است.

هوش مصنوعی: کسانی که در فصل سرد طبیعت پژمرده شده‌اند، از نسیم بهار بوی خوشی را در می‌یابند و امیدوار می‌شوند.

هوش مصنوعی: عشق و عاطفه آنها در دل‌ها جا دارد، چرا که هنوز گام‌های بلندتری در مسیر جستجو برنداشته‌اند، اما با تمام وجود و احساس خود، جان و دل را تقدیم کرده‌اند.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که وقتی افراد بی‌مقدار و فضول در مورد دیگران صحبت می‌کنند، چگونه می‌توانند به حرف‌هایشان توجه کرد، در حالی که خودشان از حقیقت دور شده‌اند و در واقع نمی‌توانند واقعیت‌ها را درک کنند.

هوش مصنوعی: مصیبت و دشواری که به اندازه کوه بزرگ و سنگین به نظر می‌رسید، در برابر تو مانند کاهی شد. همان‌طور که کوه در برابر پایت خم می‌شود و تسلیم می‌شود، مشکلات نیز در برابر تو به راحتی از بین می‌روند.

هوش مصنوعی: افرادی که با زمین و خاک سر و کار دارند، از خداوند به عنوان هدیه‌ای برای اهل دل محسوب می‌شوند و این افراد ارزش این هدیه را درک کرده و آن را گرانبها می‌دانند.

هوش مصنوعی: هر نعمت و بخششی که به کمال و بهترین حالت خود برسد، در نهایت به دست کسانی می‌رسد که آن را شایسته دانسته و برایش تلاش کرده‌اند.

هوش مصنوعی: روح تو مانند پرنده‌ای است که در درخت سدر نشسته و تن تو همواره در تلاش برای رهایی از قفس و پرواز به سمت آزادی است.

هوش مصنوعی: زندگی به گونه‌ای است که اگر اجل به ناگاه به سراغت بیاید و دنیایت را از هم بپاشد، باید طوری زندگی کنی که هیچگاه رویی برای بازگشت به بهشت نداشته باشی.

هوش مصنوعی: بستانی زیبا و بهشتی برای تو آماده شده است، و در اینجا تو می‌توانی با شادی به تماشای گل‌ها و گیاهان نگاه کنی.

هوش مصنوعی: هر نفسی که به خاطر عشق و محبت به دوستی نباشد، سرد و بی‌روح است. فقط صبح می‌تواند به عنوان گواهی راستین بر این نفس‌ها باشد.

هوش مصنوعی: در این دنیا که پر از فریب و تله‌های گوناگون است، تلاش نکن که به آرزوهایت دست یابی. توانایی رسیدن به آنچه که خواهانش هستی، ممکن نیست.

هوش مصنوعی: در این مرحله‌ی دشوار و تنگ، از مسیر غافل نشو، زیرا بار و بندی آمده و نتیجه‌ی کار بر این صدا (جرس) است.

هوش مصنوعی: در این ویرانه، هیچ‌کس امیدی به جاودانگی ندارد. اکنون که مرشد کامل از دنیا رفته، این خود نشان‌دهنده‌ی حقیقت است.

هوش مصنوعی: این بیت به موضوع اهمیت و عظمت شخصیتی اشاره دارد که در میان مردم و دینشان مقام و جایگاه والایی دارد، و همچنین به ارتباط او با فقر و مشکلات اجتماعی می‌پردازد. در واقع، این شخص به عنوان راهنمایی برای اعتلای ملت و کمک به ستمدیدگان شناخته می‌شود.

هوش مصنوعی: آه که انسان عفیف و پاکدامن از این دنیا رفت، به صورتی پاک و بی‌آلودگی که همان‌طور که به دنیا آمده بود، از آن نیز رفت.

هوش مصنوعی: روان او مانند پرنده‌ای بلندپرواز است که در جستجوی دانش و حقیقت می‌باشد، اما به محض شنیدن صدای طبل سلطنت، از آن مسیر اساسی خود منحرف می‌شود و به سوی دیگر می‌رود.

هوش مصنوعی: غم همه جا را در بر گرفته است، از هر سو افرادی که در مرکز عالم هستند نیز تحت تأثیر قرار گرفته‌اند. این مرکز که محل برکت و کرم بود، اکنون از میان رفته است.

هوش مصنوعی: دل‌ها در دامن غم هستند زیرا دیگر کسی به صداقت و امانت‌داری در این دنیا باقی نمانده است. جان‌ها از تن جدا می‌شوند چرا که زمان امن و ساکن به پایان رسیده است.

هوش مصنوعی: کسی چگونه می‌تواند نشانه‌ای از او بدهد، وقتی که او به قدری در خود فرو رفته که نشانی ندارد و بی‌خبر از خود، رفته است.

هوش مصنوعی: به خاطر غم و اندوهی که دارم، چنان اشک می‌ریزم که انگار در سیل خروشانی غرق شده‌ام. اشک‌هایم به شدت از چشمانم می‌ریزد و به سراغ خودم می‌آید.

هوش مصنوعی: گفتم بروم درباره دردش صحبت کنم، اما غم چنان فشار آورد که لب‌هایم از گفتن باز ماندند.

هوش مصنوعی: ای کاش هر مویی که بر تنم است، صد زبان می‌داشت تا احساسات و دردهایم را بهتر بیان کند.

هوش مصنوعی: اگر آسمان به خاطر این مصیبت به گریه بپردازد، ستاره‌ها هر شب از چشمانشان خون می‌ریزند.

هوش مصنوعی: ای کاش تمام وجودم مانند ابری بود که از چشمانم اشک بریزد، تا در این غم بسیار بیشتر از دیگران بگریم.

هوش مصنوعی: اگر آتش دل من به آسمان برود، چشمان ابرها اشک‌های سرخ رنگ از دل من بریزند.

هوش مصنوعی: اگر صدای آه من از ناتوانی‌ام تو را پایین نیاورد، بدان که فرشتگان آسمان از حال من در معابد خود به شدت غمگین شده‌اند.

هوش مصنوعی: کسی را بگو چه کسی را سراغ داری که در طول عمرش هرگز اشک نریخته باشد، تا اینکه درد من را ببیند و حالا برای من گریه کند.

هوش مصنوعی: چشمم از شدت گریه خشک شده و دیگر نمی‌تواند اشکی بریزد، پس اگر خون دلم به فریاد نمی‌رسید، چرا باید این طور گریه می‌کردی؟

هوش مصنوعی: باران حسرتی که آمد و سیل غم به جای ماند، نشان از آن دارد که حتی اگر قلبی غمگین اشک بریزد، در چشمانش اثری از آن اشک نخواهد ماند.

هوش مصنوعی: زمانی که از میان جمع سالکان و عارفان دور شد، فهم و درک آن‌ها از حقیقت نیز کاهش یافت.

هوش مصنوعی: آن سخنی را که درباره‌ی یک‌رویی و یگانگی در عرفان وجود دارد، به کسانی که در جستجوی معانی عمیق و ارزشمند هستند، منتقل کن.

هوش مصنوعی: کجا می‌توان رخش را دید که به آرامش و سکون در جایی مقدس فرود آمده و از تنگنای دنیای موجود جدا شده است؟

هوش مصنوعی: کجاست آن رازهای عشق که یعقوب به زبان آورد؟ کجاست آن سرود عشق که داوود به زیبایی می‌خواند؟

هوش مصنوعی: او را به فضایی وسیع می‌برد تا مفهوم مرید بودن را درک کند و از محدودیت‌های دنیای ظاهری رهایی یابد.

هوش مصنوعی: گاه راه راست ارادت را نشان می‌دهد و گاه شراب صدق محبت را به او می‌چشاند.

هوش مصنوعی: این بیت به معنای این است که باید از تلاش و کوشش خود دست بکشیم و با آرامش و جدیت به حقیقت و واقعیت نزدیک شویم. به عبارتی دیگر، پس از تلاش و کوشش، باید با دقت و توجه به سمت حقیقت حرکت کنیم و به آن دست پیدا کنیم.

هوش مصنوعی: به جایی که هیچ نشانی از آن نیست نگه‌داشتن و به جایی که هیچ محل و مقامی ندارد رساندن، کاری بس دشوار و ناممکن است.

هوش مصنوعی: هر کسی که برای درخواست و خواسته‌اش به سوی او بیاید و تلاش کند، در نهایت به او خواهد رسید.

هوش مصنوعی: هر صبح، دوستان و عاشقان در برابر دروازه خلوتگاه او صف می‌کشند تا دیدار او را به دست آورند.

هوش مصنوعی: هر کس در مکان و مقام خود نشسته و به وظایفش رسیدگی می‌کند. خدایا، چه شده که جای او خالی مانده و در آنجا کسی نیست؟

هوش مصنوعی: او از آن دسته نیست که دست تقدیر نامساعد، بر زندگی‌اش تأثیر منفی بگذارد یا او را به زحمت بیندازد.

هوش مصنوعی: به وجود آمدن و ماندگاری هر چیز وابسته به وجود خداوند است و اگر او نیست، همه چیز فنا می‌شود. بنابراین، همه موجودات باید برای بقا به او تکیه کنند و این وابستگی نشان دهنده‌ی عظمتی است که فقط مختص اوست.

هوش مصنوعی: خوشحالم که با وجود تمام غم‌هایی که بر دل دوستان هست، به خاطر آن واقعه‌ای که جان ما را زنده می‌کند، شکر خدا را باید به جا آورد.

هوش مصنوعی: او دو فرزند ارزشمند را به یادگار گذاشت که هر یک به‌طرزی راستین و با صداقت و پاکی از او پیروی می‌کنند.

هوش مصنوعی: باد به ارتفاعی می‌رسد که از همه محدودیت‌ها و امکان‌ها فراتر می‌رود و نشان‌دهنده اوج قدرت و شگفتی اوست.

هوش مصنوعی: اگرچه خاک بر روی آن گنج نهفته است، اما ارزش و ماهیت واقعی آن هیچ‌گاه پنهان نمی‌ماند.