هوش مصنوعی: ای ساربان، بار و بستری برای رفتن از این دنیا آماده کن، زیرا از شوق دیدار محبوب، هر لحظه بر چهره‌ام قطره‌های خون جاری می‌شود.

هوش مصنوعی: زودتر آماده حرکت شو، زیرا آرزوی او خواب را از چشمانم، صبر را از دل و آرامش را از وجودم گرفته است.

هوش مصنوعی: من با اراده خودم می‌توانم این مسیر را ترک کنم، زیرا در دست حکمت، کنترل و تصمیم‌گیری در اختیار من است.

هوش مصنوعی: من به حالت مستی و سرخوشی آمده‌ام و بی‌خبر از خودم در راه او می‌روم. هیچ‌کس در من جز محبت او را نمی‌بیند، انگار که خود را به رشته‌ای از عشق او بسته‌ام.

هوش مصنوعی: با شوق زیبایی او، با قدم‌های رقصانی به راه می‌افتم. زیر پاهایم چون حریر نرم و گل خوشبو می‌باشد، در حالی که سختی و زحمت‌های زندگی مانند سنگ و خار در زیر پاهایم است.

هوش مصنوعی: هر کسی برای دستیابی به هدیه‌ای ارزشمند زحمتی می‌کشد و بار سنگینی را حمل می‌کند، اما بار من فقط فقر و نداشتن است و من خود به عنوان یک هدیه در زیر بار این فقر قرار دارم.

هوش مصنوعی: هر نشانه‌ای از حرکت او را می‌بینم که مانند آینه تصویر معشوق را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: امشب تا دیروقت نمی‌توانم تحمل کنم، بهتر است شروع کنم.

هوش مصنوعی: در یک طرف صدای حدی به گوش می‌رسد و در طرف دیگر، صدایی از درای. این صدا برای کسی است که دلش به جای دیگری مانده و از این ترتیب احساس سنگینی و سردرگمی می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی الاغی نام محبوب و خانه‌اش را می‌شنود، حتی اگر در سختی و دشواری هم باشد، مانند بادی سبک و آزاد به پرواز درمی‌آید.

هوش مصنوعی: لیلی در باغ به مانند گلی شکوفا شده است، گویی که پیراهنی را کنار زده باشد که از نسیم نجد، بوی خوش و جانفزایی به مشام می‌رسد.

هوش مصنوعی: احساس و شور و شوق من بیشتر شد هنگامی که بوی خوشی از منطقه نجد به مشامم رسید. ای نسیم، برای خدا لطفاً راهی را نشان بده که مرا به نجدم برساند.

هوش مصنوعی: محل زندگی محبوب، جایی است پر از محبت و خوبی. آبی که در آنجا جریان دارد دلپذیر است، خاکش زیباست و هوای آن آرامش‌بخش و دل‌نواز است.

هوش مصنوعی: چهره‌ی زیبای او مانند لاله‌ای در دشت می‌درخشد و داغی بر گل‌هایش دارد. سبزه‌های اطرافش هم در کنار موهای نرم و پیچ‌خورده‌اش چشم‌نواز هستند.

هوش مصنوعی: من آرزو دارم که نجد را به عنوان محل سکونتم ببینم، و اگر نتوانم به آنجا برسم، صد بار افسوس و فرافکنی می‌کنم.

هوش مصنوعی: من از نجد نام می‌برم و هدفم رسیدن به سرزمین یثرب است.

هوش مصنوعی: در کنار رود دجله نشسته‌ام، دور از خانه و زندگی‌ام. از چشمانم اشک مثل دجله در کنارم جاری است.

هوش مصنوعی: آیا می‌توانستم از روی رکاب اسب به زمین بغداد پا بگذارم، اما اگر تو جدای از من نرفتی، من هم به سمت یثرب نخواهم رفت؟

هوش مصنوعی: ای کاش یثرب (مدینه) را دوست بدارم و مدتی آنجا زندگی کنم، که دیگر نتوانم زندگی در وطنم را ترک کنم.

هوش مصنوعی: پرنده روح آدمی به یک لانه واقعی نیاز دارد. ای خدا، که راه را به ما نشان می‌دهی، لطفاً برای این پرنده روزی را فراهم کن تا به آن لانه برسد.

هوش مصنوعی: مکانی از خوابگاه یک شخصیت بزرگ آمد که اگر آنجا بودی، مرقد پاک او مانند گهواره عیسی در آسمان می‌نمود.

هوش مصنوعی: بر همه واجب بود که برای زیارت او، عمر خود را صرف جستجوی راهی برای رسیدن به او کنند.

هوش مصنوعی: مقبره او در زمین مشخص است، وا حسرت که من بدون اینکه به او نزدیک شوم، فقط از دور بخواهم لحظه‌ای به خاطر طوفان او مستفیض شوم.

هوش مصنوعی: کیست ای خدا که دلش را از نگرانی و فکر دنیا خالی کرده است؟

هوش مصنوعی: سلام بر تو که با ارزش‌تری از گوهری در دریاهای بخشش، سلام بر تو که گلبرگ وجود را تازه‌تر و زیباتر می‌کنی.

هوش مصنوعی: سلام بر تو ای کسی که تا زمانی که نور پاکت از صورت آدم منتشر نشد، هیچ‌یک از فرشتگان به تو سجده نکردند.

هوش مصنوعی: سلام بر تو ای کسی که ظلمت کفر و نفاق را از سطح جهان همچون زنگار پاک کرده‌ای.

هوش مصنوعی: سلام بر تو ای کسی که در تمامی جهان و مکان‌ها، جز نور تو در چشم بینایان، چیزی نمی‌بینند.

هوش مصنوعی: سلام ای کسی که برای فرش راهت، زمان به مانند اطلسی را بافته است. تار و پود این فرش، شب را از روز گرفته است.

هوش مصنوعی: سلام بر تو ای کسی که در روز قیامت، فقط با کلید بزرگ محبت تو، درهای شفاعت به روی بندگان باز می‌شود.

هوش مصنوعی: سلام بر تو ای آن که در تمام مدت زندگی‌ام در این دنیای پر از مشکلات، در فکر تو و با آرزوی تو بودم.

هوش مصنوعی: هر لحظه سلامتی و خوشبختی را برای تو ارسال می‌کنم، ای افتخار بزرگان.

هوش مصنوعی: ای شفیع بخشاینده گناهان، من با گناهی بزرگ به درگاه تو آمده‌ام. این بار سنگین گناه را با حال ناتوانی و دردمندی بر دوش دارم.

هوش مصنوعی: به من نظر محبت کن و به موی سفید من توجه کن، هرچند برای شرمندگی من، رنگ صورت من سیاه شده است.

هوش مصنوعی: من نمی‌گویم سال‌ها در مسیر تو بوده‌ام، بلکه به تو می‌گویم که اکنون به راه درست راه یافته‌ام، حتی اگر قبلاً گمراه بوده‌ام.

هوش مصنوعی: من به خاطر عجز و بی‌کسی و فقر و دلتنگی‌ام، این همه درد و رنج را بر ادعای عشقت گواهی داده‌ام.

هوش مصنوعی: من در مقابل وسوسه‌ها و مشکلات زندگی، به لطف و اندازه‌گیری تو پناه آورده‌ام و از آن‌ها می‌خواهم که مرا نجات دهند.

هوش مصنوعی: هرچند که نتوانست با روی معذرت از من عذرخواهی کند، من با جسارت از او خواسته‌ام که عذرخواهی‌ام را به زبان بیاورم.

هوش مصنوعی: من یک درخت خرما را از بیابان‌های خاردار و سختی بیرون کشیده‌ام و به سوی بهشت آورده‌ام، با خود مقداری گیاه نیز آورده‌ام.

هوش مصنوعی: خوشحالم که بعد از تحمل سختی‌ها و درد و رنج زیاد، به درگاه رحمت تو پناه می‌آورم و چهره نیازم را به تو می‌سایم.

هوش مصنوعی: ای پیامبر خدا، نمی‌گویم که مهمان توام یا اینکه به دنبال امکانات زندگی از crumbs سفره تو هستم.

هوش مصنوعی: زبانم بر لب مانده و همچون گرگی گرسنه هستم. روح من به شدت تشنه است و آرزو دارم که از دریای مهربانی تو نیکی و رحمت دریافت کنم.

هوش مصنوعی: اگرچه تاج و جواهر شاهی بر سر ندارم، اما همین که گردنم تحت فرمان توست، برایم کافی است.

هوش مصنوعی: اگر پذیرش و عظمت را بر سر ایوان تو قرار ندهی، هرچند که سنگی که در دست نگهبان است نمی‌تواند مانع دسترسی من شود.

هوش مصنوعی: چهرهٔ تو مانند گلستان، زیبایی و سرسبزی را به ارمغان آورده است. من که از سرزمین حجاز هستم، با بوی دل‌انگیز گلستان تو شاداب و خوشحال شده‌ام.

هوش مصنوعی: من از گفتگو و بحث با افرادی که ذهنیتی منفی دارند دور هستم؛ زیرا من مانند بلبل هستم که برای تو، ای مرغ محبوب، آواز مدح و ستایش می‌خوانم.

هوش مصنوعی: من دفتری پر از گناه و خطا دارم و اگر شفاعت و بخششی از تو به من نرسد، حال من بسیار بد خواهد بود.

هوش مصنوعی: وقتی که شفاعت مقام بلندی دارد، برای این کار باید پشتیبانی قوی و قدرتمندی وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: مستحق افرادی که سال‌ها به وفاداری شما گذرانده‌اند و اکنون در نزدیکی شما در آرامش به سر می‌برند.

هوش مصنوعی: افرادی که به راهی که خودت رفته‌ای پا گذاشته‌اند، حق دارند که همان مسیر را طی کنند.

هوش مصنوعی: این بیت به این معنا است که افرادی که در گمراهی انسان‌ها سهمی داشته‌اند و آن‌ها را به جز راه صحیح هدایت نکرده‌اند، حق و حقوقی دارند که باید مورد توجه قرار گیرد. در واقع، اشاره به اهمیت هدایت درست و مسئولیت کسانی است که در این زمینه نقش دارند.

هوش مصنوعی: از دست نیازمندی، جامی را دریافت کن و دل خود را از تسلط نفس و خواسته‌های دنیا آزاد کن.

هوش مصنوعی: از باران رحمت و لطف خود، قطره‌ای بر دل و جان او ببار که از آلودگی و گناه پاک شود.

هوش مصنوعی: چشمان او به خاطر آرزوهای مردمان، سال‌ها خون دل خورده و آسیب دیده‌اند. اکنون به او کحل بزن تا با بینایی بهترش ریاضت‌ها و دشواری‌های زندگی را ببیند.

هوش مصنوعی: او را بپذیر، به خاطر افرادی که از گفت و گو و دوستی با او به راهی پرداخته‌اند که جان و تنشان را در آن صرف کرده‌اند و اکنون خسته و آسیب‌دیده‌اند.

هوش مصنوعی: باشد که از لطف و رحمت تو، آدمی از نعمت‌های بهشت و عذاب‌های جهنم بی‌نیاز باشد.