جامی » دیوان اشعار » فاتحة الشباب » رباعیات » شمارهٔ ۹۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا چند پی نفس دغاباز روم</p></div>
<div class="m2"><p>تا کی ره عقل حیله پرداز روم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از ننگ وجود خود به تنگ آمده ام</p></div>
<div class="m2"><p>یا رب کرمی تا به عدم باز روم</p></div></div>

دیوان جامی ـ ج ۱ (فاتحة الشباب) - نور الدین عبدالرحمان جامی - تصویر ۸۶۶

شمارهٔ ۹۳

تا چند پی نفس دغاباز روم
تا کی ره عقل حیله پرداز روم
از ننگ وجود خود به تنگ آمده ام
یا رب کرمی تا به عدم باز روم

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر از احساس نارضایتی و خستگی خود سخن می‌گوید. او از وابستگی به دنیا و عقل که او را فریب می‌دهند، می‌گوید و از خداوند خواهش دارد که او را به عدم و نابودی برساند تا از شر ننگ وجودش رهایی یابد.

شمارهٔ ۹۱

شمارهٔ ۹۲

هوش مصنوعی: چقدر دیگر باید به دنبال نفس خود بروم؟ تا کی باید در مسیر عقل و فریب‌ها حرکت کنم؟

تا چند پی نفس دغاباز روم

تا کی ره عقل حیله پرداز روم

هوش مصنوعی: من از شرم وجود خود خسته شده‌ام، ای پروردگار! به من رحم کن تا به عدم برگردم و از این حالت رها شوم.

از ننگ وجود خود به تنگ آمده ام

یا رب کرمی تا به عدم باز روم

شمارهٔ ۹۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده