جامی » دیوان اشعار » فاتحة الشباب » رباعیات » شمارهٔ ۴۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دلخسته و سینه چاک می باید شد</p></div>
<div class="m2"><p>وز هستی خویش پاک می باید شد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>آن به که به خود خاک شویم اول کار</p></div>
<div class="m2"><p>چون آخر کار خاک می باید شد</p></div></div>

دیوان جامی ـ ج ۱ (فاتحة الشباب) - نور الدین عبدالرحمان جامی - تصویر ۸۵۷

شمارهٔ ۴۶

دلخسته و سینه چاک می باید شد
وز هستی خویش پاک می باید شد
آن به که به خود خاک شویم اول کار
چون آخر کار خاک می باید شد

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات از ضرورت رهایی از خود و دنیای مادی سخن می‌گوید. او بر این باور است که باید به خود و خواسته‌های شخصی وابستگی را کنار گذاشت و در نهایت به حالت خاکی و وجودی ساده و بی‌آلایش رسید. به این معنا که در ابتدا باید خود را فراموش کرده و به سادگی بازگشت تا در نهایت به حقیقت وجود دست یافت.

شمارهٔ ۴۴

شمارهٔ ۴۵

هوش مصنوعی: باید دل شکسته و آماده تحمل درد شد و از وجود خود کاسته و برطرف کرد.

دلخسته و سینه چاک می باید شد

وز هستی خویش پاک می باید شد

هوش مصنوعی: بهتر است که در آغاز کار به خضوع و humildity روی بیاوریم، چرا که در پایان کار همه ما به خاک برخواهیم گشت.

آن به که به خود خاک شویم اول کار

چون آخر کار خاک می باید شد

شمارهٔ ۴۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده