جامی » دیوان اشعار » فاتحة الشباب » رباعیات » شمارهٔ ۳۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آن شاهد غیبی ز نهانخانه بود</p></div>
<div class="m2"><p>زد جلوه کنان خیمه به صحرای نمود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از زلف تعینات بر عارض ذات</p></div>
<div class="m2"><p>هر حلقه که بست دل ز صد حلقه ربود</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 6482 - جامی » دیوان اشعار » فاتحة الشباب » رباعیات » شمارهٔ ۳۵

شمارهٔ ۳۶

آن شاهد غیبی ز نهانخانه بود
زد جلوه کنان خیمه به صحرای نمود
از زلف تعینات بر عارض ذات
هر حلقه که بست دل ز صد حلقه ربود

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به توصیف یک شاهد غیبی می‌پردازد که از عالم پنهان خود را نمایان کرده و در صحرایی می‌درخشد. زلف‌های این شاهد، نمادی از جلوه‌های وجود و تعینات هستند که بر چهره‌ی ذات الهی، تأثیر می‌گذارند و هر حلقه‌ای که بسته می‌شود، دل‌های بسیاری را جذب و مجذوب خود می‌کند.

شمارهٔ ۳۴

شمارهٔ ۳۵

هوش مصنوعی: آن معشوق ناشناخته از جایی پنهان بیرون آمد و با جلوه‌گری خود، خیمه‌ای در دشت برپا کرد.

آن شاهد غیبی ز نهانخانه بود

زد جلوه کنان خیمه به صحرای نمود

هوش مصنوعی: از زلف تعینات بر چهره‌ی ذات، هر حلقه‌ای که به وجود آمد، دل را از صد حلقه‌ی دیگر آزاد کرد.

از زلف تعینات بر عارض ذات

هر حلقه که بست دل ز صد حلقه ربود

شمارهٔ ۳۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده