جامی » دیوان اشعار » فاتحة الشباب » رباعیات » شمارهٔ ۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گه باده و گاه جام خوانیم تو را</p></div>
<div class="m2"><p>گه دانه و گاه دام خوانیم تو را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>جز نام تو بر لوح جهان حرفی نیست</p></div>
<div class="m2"><p>آیا به کدام نام خوانیم تو را</p></div></div>

دیوان جامی ـ ج ۱ (فاتحة الشباب) - نور الدین عبدالرحمان جامی - تصویر ۸۴۹

شمارهٔ ۴

گه باده و گاه جام خوانیم تو را
گه دانه و گاه دام خوانیم تو را
جز نام تو بر لوح جهان حرفی نیست
آیا به کدام نام خوانیم تو را

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به نوعی بازی با واژه‌ها می‌پردازد و به این نکته اشاره می‌کند که هرگاه به سراغ نوشیدنی می‌رود، تو را با باده یا جام می‌خواند و گاهی تو را به مانند دانه و دام می‌بیند. او می‌گوید که هیچ چیزی در جهان به جز نام تو اهمیت ندارد و در نهایت از خود می‌پرسد که با کدام نام باید تو را خطاب کند.

شمارهٔ ۲

شمارهٔ ۳

هوش مصنوعی: گاهی تو را به خاطر شراب می‌خوانیم و گاهی به خاطر جام، گاهی تو را به خاطر دانه‌های زندگی و گاهی به خاطر دام‌های روزگار.

گه باده و گاه جام خوانیم تو را

گه دانه و گاه دام خوانیم تو را

هوش مصنوعی: جز نام تو روی صفحه این دنیا چیزی دیگر وجود ندارد. حال باید ببینیم به کدام نام تو را بخوانیم.

جز نام تو بر لوح جهان حرفی نیست

آیا به کدام نام خوانیم تو را

شمارهٔ ۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده