جامی » دیوان اشعار » فاتحة الشباب » رباعیات » شمارهٔ ۲۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>نی بر دل ما ز هیچ یاری باری ست</p></div>
<div class="m2"><p>نی بر دل هیچ کس ز ما آزاری ست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از کسوت فخر و عار عاری شده ایم</p></div>
<div class="m2"><p>ما را نه به کس فخر و نه از کس عاری ست</p></div></div>

دیوان جامی ـ ج ۱ (فاتحة الشباب) - نور الدین عبدالرحمان جامی - تصویر ۸۵۳

شمارهٔ ۲۲

نی بر دل ما ز هیچ یاری باری ست
نی بر دل هیچ کس ز ما آزاری ست
از کسوت فخر و عار عاری شده ایم
ما را نه به کس فخر و نه از کس عاری ست

هوش مصنوعی: این ابیات به بیان احساسات عمیق شاعر می‌پردازد. او احساس می‌کند که هیچ یاری از بیرون نمی‌تواند بر دلش تاثیر بگذارد و همچنین از هیچ کس آزار نمی‌بیند. او به این نتیجه‌گیری می‌رسد که از حالت فخر و عار یا برتری و حقارت خارج شده و نه به کسی فخر می‌فروشد و نه از کسی احساس حقارت می‌کند. در واقع، او به آرامش درونی رسیده و نسبت به نظر دیگران بی‌تفاوت شده است.

شمارهٔ ۲۰

شمارهٔ ۲۱

هوش مصنوعی: هیچ یاری به دل ما فشاری نمی‌آورد و از دل ما هم برای هیچ‌کس آزاری وجود ندارد.

نی بر دل ما ز هیچ یاری باری ست

نی بر دل هیچ کس ز ما آزاری ست

هوش مصنوعی: ما از لباس فخر و ننگ به دور هستیم؛ ما نه به کسی افتخار می‌کنیم و نه از کسی بی‌نیاز هستیم.

از کسوت فخر و عار عاری شده ایم

ما را نه به کس فخر و نه از کس عاری ست

شمارهٔ ۲۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده