جامی » دیوان اشعار » فاتحة الشباب » رباعیات » شمارهٔ ۱۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>قرب تو به اسباب و علل نتوان یافت</p></div>
<div class="m2"><p>بی سابقه فضل ازل نتوان یافت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بر هر چه بود توان گرفتن بدلی</p></div>
<div class="m2"><p>تو بی بدلی تو را بدل نتوان یافت</p></div></div>

دیوان جامی ـ ج ۱ (فاتحة الشباب) - نور الدین عبدالرحمان جامی - تصویر ۸۵۲

شمارهٔ ۱۸

قرب تو به اسباب و علل نتوان یافت
بی سابقه فضل ازل نتوان یافت
بر هر چه بود توان گرفتن بدلی
تو بی بدلی تو را بدل نتوان یافت

هوش مصنوعی: این شعر به بیان این نکته می‌پردازد که قرب و نزدیکی به خداوند از طریق اسباب و علل دنیوی ممکن نیست و تنها از لطف و فضل الهی حاصل می‌شود. همچنین، می‌فرماید که هر چیزی را می‌توان جایگزین کرد، اما برای ذات بی‌نظیر و بی‌بدیل خداوند، هیچ مشابه و جایگزینی وجود ندارد.

شمارهٔ ۱۶

شمارهٔ ۱۷

هوش مصنوعی: نمی‌توان به خاطر وابستگی به علل و عوامل، به نزدیکیت به تو پی برد و بدون رحمت و نعمت ازلی نیز نمی‌توان به این مرتبه رسید.

قرب تو به اسباب و علل نتوان یافت

بی سابقه فضل ازل نتوان یافت

هوش مصنوعی: هر چه در این دنیا وجود دارد، می‌توان به جای آن چیزی یافت، اما کسی مانند تو را نمی‌توان جایگزین کرد.

بر هر چه بود توان گرفتن بدلی

تو بی بدلی تو را بدل نتوان یافت

شمارهٔ ۱۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده