جامی » دیوان اشعار » فاتحة الشباب » رباعیات » شمارهٔ ۱۴۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گفتم که هوای او برون شد ز سرم</p></div>
<div class="m2"><p>از خاک درش درد سر خود ببرم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>لیکن چو به حال خویش درمی نگرم</p></div>
<div class="m2"><p>صد بار گرفتارتر از پیشترم</p></div></div>

دیوان جامی ـ ج ۱ (فاتحة الشباب) - نور الدین عبدالرحمان جامی - تصویر ۸۷۶

شمارهٔ ۱۴۶

گفتم که هوای او برون شد ز سرم
از خاک درش درد سر خود ببرم
لیکن چو به حال خویش درمی نگرم
صد بار گرفتارتر از پیشترم

هوش مصنوعی: شاعر از احوال خود می‌گوید و از احساساتی که نسبت به شخص مورد نظرش دارد. او ابتدا می‌گوید که دیگر به فکر او نیست، اما وقتی به حالت خود نگاه می‌کند، می‌بیند که همچنان درگیر احساساتش است و اوضاعش از قبل هم دشوارتر شده است.

شمارهٔ ۱۴۴

شمارهٔ ۱۴۵

هوش مصنوعی: گفتم که دیگر او را فراموش کرده‌ام و از یادم رفته، اما همچنان در درد و رنجی که برای خودم به وجود آورده‌ام، به سر می‌برم.

گفتم که هوای او برون شد ز سرم

از خاک درش درد سر خود ببرم

هوش مصنوعی: اما وقتی به وضعیت خودم نگاه می‌کنم، متوجه می‌شوم که صد بار بیشتر از قبل در زحمت و گرفتاری هستم.

لیکن چو به حال خویش درمی نگرم

صد بار گرفتارتر از پیشترم

شمارهٔ ۱۴۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده