جامی » دیوان اشعار » فاتحة الشباب » رباعیات » شمارهٔ ۱۳۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>شد فصل بهار و گشتم از غصه هلاک</p></div>
<div class="m2"><p>دارم جگری کباب و چشمی نمناک</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گلها همه سر ز خاک بیرون کردند</p></div>
<div class="m2"><p>الا گل من که سر فرو برد به خاک</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 6490 - جامی » دیوان اشعار » فاتحة الشباب » رباعیات » شمارهٔ ۱۳۲

دیوان جامی ـ ج ۱ (فاتحة الشباب) - نور الدین عبدالرحمان جامی - تصویر ۸۷۴

شمارهٔ ۱۳۳

شد فصل بهار و گشتم از غصه هلاک
دارم جگری کباب و چشمی نمناک
گلها همه سر ز خاک بیرون کردند
الا گل من که سر فرو برد به خاک

هوش مصنوعی: در فصل بهار، من از اندوه بسیار رنج می‌برم و قلبم مانند کبابی داغ است و چشمانم از اشک پر شده است. گل‌ها همه به سرسبزی و زیبایی بازگشته‌اند، اما گل من هنوز به خاک سر فرود آورده و از بین رفته است.

شمارهٔ ۱۳۱

شمارهٔ ۱۳۲

هوش مصنوعی: فصل بهار رسید و من از غم و اندوه در حال ویرانی هستم. دلم مثل کباب می‌سوزد و چشمانم پر از اشک است.

شد فصل بهار و گشتم از غصه هلاک

دارم جگری کباب و چشمی نمناک

هوش مصنوعی: تمام گل‌ها سر از خاک بیرون آورده‌اند، جز گل من که سرش را به زیر زمین برده است.

گلها همه سر ز خاک بیرون کردند

الا گل من که سر فرو برد به خاک

شمارهٔ ۱۳۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده