جامی » دیوان اشعار » فاتحة الشباب » رباعیات » شمارهٔ ۱۲۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>از لطف قد و صباحت خد چه کنی</p></div>
<div class="m2"><p>وز سلسله زلف مجعد چه کنی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از هر طرفی جمال مطلق تابان</p></div>
<div class="m2"><p>ای بی خبر از حسن مقید چه کنی</p></div></div>

دیوان جامی ـ ج ۱ (فاتحة الشباب) - نور الدین عبدالرحمان جامی - تصویر ۸۷۲

شمارهٔ ۱۲۷

از لطف قد و صباحت خد چه کنی
وز سلسله زلف مجعد چه کنی
از هر طرفی جمال مطلق تابان
ای بی خبر از حسن مقید چه کنی

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به زیبایی و جذابیتهای الهی اشاره می‌کند و از معشوق می‌خواهد که با توجه به زیبایی قدرتمند و زلف مجعد خود، درک عمیق‌تری از جمال واقعی داشته باشد. او می‌پرسد چه باید کرد اگر که انسان از زیبایی‌های ظاهری و دلربایی‌ها غافل باشد.

شمارهٔ ۱۲۵

شمارهٔ ۱۲۶

هوش مصنوعی: از زیبایی و جذابیت خلق و خوی خدا چه بهره‌ای می‌بری و با بافت موهای مجعد چه کار می‌کنی؟

از لطف قد و صباحت خد چه کنی

وز سلسله زلف مجعد چه کنی

هوش مصنوعی: از هر سو زیبایی مطلق درخشیده است، ای کسی که از زیبایی‌های محدود بی‌خبر است، تو چه کار می‌کنی؟

از هر طرفی جمال مطلق تابان

ای بی خبر از حسن مقید چه کنی

شمارهٔ ۱۲۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده