جامی » دیوان اشعار » فاتحة الشباب » رباعیات » شمارهٔ ۱۲۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>یا رب سوی مقصدم ره سیر بده</p></div>
<div class="m2"><p>مقصود دلم ز کعبه و دیر بده</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>با غیر تو شغل ناگوار است مرا</p></div>
<div class="m2"><p>شغلی با خود، فراغی از غیر بده</p></div></div>

دیوان جامی ـ ج ۱ (فاتحة الشباب) - نور الدین عبدالرحمان جامی - تصویر ۸۷۱

شمارهٔ ۱۲۱

یا رب سوی مقصدم ره سیر بده
مقصود دلم ز کعبه و دیر بده
با غیر تو شغل ناگوار است مرا
شغلی با خود فراغی از غیر بده

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر از خداوند می‌خواهد که راهی به سوی مقصودش نشان دهد. او می‌گوید که آرزوی دلش به سمت کعبه و معبد است و بدون خدا، هیچ‌گونه شغلی برایش خوشایند نیست. او از خدا می‌خواهد که او را به کاری مشغول کند که فراغتی از دیگران داشته باشد.

شمارهٔ ۱۱۹

شمارهٔ ۱۲۰

هوش مصنوعی: ای خدا، به سوی هدفم راهی بگشا و خواسته‌ام را از کعبه و آتشکده (مکان‌های مقدس) پر کن.

یا رب سوی مقصدم ره سیر بده

مقصود دلم ز کعبه و دیر بده

هوش مصنوعی: با دیگری زندگی برایم دشوار است، تنها با خودت می‌توانم آرامش پیدا کنم، پس از دیگران به من طعمی از آسایش بده.

با غیر تو شغل ناگوار است مرا

شغلی با خود، فراغی از غیر بده

شمارهٔ ۱۲۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده