جامی » دیوان اشعار » فاتحة الشباب » رباعیات » شمارهٔ ۱۱۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هستی همه ذلت و هوان است و ضعه</p></div>
<div class="m2"><p>زین مرحله هر که رفت الله معه</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بگذر به زمین نیستی تا یابی</p></div>
<div class="m2"><p>فی الارض مراغما کثیرا و سعه</p></div></div>

شمارهٔ ۱۲۰

هستی همه ذلت و هوان است و ضعه
زین مرحله هر که رفت الله معه
بگذر به زمین نیستی تا یابی
فی الارض مراغما کثیرا و سعه

هوش مصنوعی: این شعر به بررسی مفاهیم ذلت و ضعف انسان در زندگی می‌پردازد. به بیان شاعر، هستی خود مملو از مشکلات و نابسامانی‌هاست. او توصیه می‌کند که برای رهایی از این حالت، باید به "زمین نیستی" گذر کرد تا بتوان به آرامش و وسعتی بیشتر دست یافت. در نهایت، پیام اصلی شعر دعوت به ترک وابستگی‌های دنیوی و جستجوی معنای عمیق‌تر زندگی است.

شمارهٔ ۱۱۸

شمارهٔ ۱۱۹

هوش مصنوعی: تمامی وجود، در واقع تواضع و ناتوانی است و کسانی که از این مرحله عبور کنند، خداوند با آنهاست.

هستی همه ذلت و هوان است و ضعه

زین مرحله هر که رفت الله معه

هوش مصنوعی: به دنیای عدم و نیستی قدم بگذار تا در زمین تجربه‌های فراوان و گوناگونی را کشف کنی و از آن‌ها بهره‌مند شوی.

بگذر به زمین نیستی تا یابی

فی الارض مراغما کثیرا و سعه

شمارهٔ ۱۱۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده