جامی » دیوان اشعار » فاتحة الشباب » قطعات » شمارهٔ ۴۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>حرص چه ورزی که ز سودا و سود</p></div>
<div class="m2"><p>پنج تو شش گردد و هشت تو نه</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>رنج طلب را همه بر خود مگیر</p></div>
<div class="m2"><p>یطلبک الرزق کما تطلبه</p></div></div>

دیوان جامی ـ ج ۱ (فاتحة الشباب) - نور الدین عبدالرحمان جامی - تصویر ۸۴۵

شمارهٔ ۴۳

حرص چه ورزی که ز سودا و سود
پنج تو شش گردد و هشت تو نه
رنج طلب را همه بر خود مگیر
یطلبک الرزق کما تطلبه

هوش مصنوعی: این شعر به این نکته اشاره دارد که حرص و تلاش بی‌حد و حصر برای کسب مال و ثروت می‌تواند انسان را به بیراهه ببرد و نتیجه‌ای معکوس به همراه داشته باشد. شاعر می‌گوید که اگر انسان تنها به دنبال منافع مادی باشد، در نهایت ممکن است به نتیجه‌ای نرسد. بنابراین بهتر است که انسان به جای نگرانی و رنج فراوان برای ثروت، تلاش کند و روزی خود را به طور طبیعی جستجو کند.

شمارهٔ ۴۱

شمارهٔ ۴۲

هوش مصنوعی: حرص و طمع نداشته باش که در نهایت، فایده‌ای که به دست می‌آوری بیشتر از آن چیزی که برایش تلاش می‌کنی نیست و ممکن است به ضرر تو تمام شود.

حرص چه ورزی که ز سودا و سود

پنج تو شش گردد و هشت تو نه

هوش مصنوعی: رنج و سختی در طلب خواسته‌هایت را به خودت نسبت نده؛ مانند آنکه روزی را طلب می‌کنی، باید تلاش کنی و از سختی‌های آن نترسی.

رنج طلب را همه بر خود مگیر

شمارهٔ ۴۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده