جامی » دیوان اشعار » فاتحة الشباب » قطعات » شمارهٔ ۲۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>من که از دولت قناعت رست</p></div>
<div class="m2"><p>گردن همتم ز غل طمع</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>طمع از مال و جاه ببریدم</p></div>
<div class="m2"><p>محنت فاقه به که ذل طمع</p></div></div>

دیوان جامی ـ ج ۱ (فاتحة الشباب) - نور الدین عبدالرحمان جامی - تصویر ۸۴۵

شمارهٔ ۲۸

من که از دولت قناعت رست
گردن همتم ز غل طمع
طمع از مال و جاه ببریدم
محنت فاقه به که ذل طمع

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر رهایی از قید و بندهای طمع و آز است. شاعر از دولت و قناعت سخن می‌گوید و تلاش می‌کند تا از غل و زنجیر طمع آزاد شود. او به این نتیجه می‌رسد که تحمل فقر و تنگدستی بهتر از ذلت ناشی از طمع و وابستگی به مال و مقام است. در واقع، او ارزش قناعت را بر ثروت و جاه ترجیح می‌دهد.

شمارهٔ ۲۶

شمارهٔ ۲۷

هوش مصنوعی: من که با قناعت به آرامش و رضایت رسیده‌ام، دیگر به خاطر طمع و حرص خودم را در زنجیر نمی‌کنم و آزاد هستم.

من که از دولت قناعت رست

هوش مصنوعی: از ثروت و مقام دست کشیدم، زیرا درد فقر بهتر است از ذلت و خواری ناشی از طمع.

طمع از مال و جاه ببریدم

شمارهٔ ۲۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده