هوش مصنوعی: زمانی که پرده از چهره زیبای تو کنار رفت، همچون آفتاب درخشان، نور و روشنی آن را دیدم.

هوش مصنوعی: در تصور من، خط زیبای تو در کنار چهره‌ات همواره در حال است و هر لحظه اشک‌های من نقشی روی آب می‌زنند.

هوش مصنوعی: در دل شب‌ها خوابیدن بر روی خاک، نشانه‌ای از یک نعمت و خوشبختی است. اما عمر من گذشت و هرگز این خوشبختی را در خواب ندیدم.

هوش مصنوعی: هر لحظه دل بی‌هوشم به آن لب‌ها و زیبایی‌ها می‌زند و هوای مستی از دست رفته‌ام را حس می‌کند و همچنان شوق و رغبت به شراب در وجودم باقی است.

هوش مصنوعی: دل غمگین علامت‌های خود را به صورت آه‌هایی آتشین نشان می‌دهد، مانند دودی که از روزنه‌ای بیرون می‌آید و خبر از شعله‌های پنهان کباب می‌دهد.

هوش مصنوعی: من در میخانه، هم‌نوا با افرادی که درد دارند زندگی می‌کنم. در نهایت، سرنوشت من مانند حبابی است که درون شراب وجود دارد و می‌دانم که به همین وضعیت ختم خواهد شد.

هوش مصنوعی: هیچ زهره‌ای نمی‌تواند مانند طلا خالص به راحتی در دسترس باشد، مگر آنکه با جادوی خاصی، طبع شاه را راضی کند.