هوش مصنوعی: گاهی در دل نغمه‌ها و گاهی در نگاه‌هایم هستی. هر دو جا، تو ای روشنایی شب، برای من قرار داری.

هوش مصنوعی: وقتی تو با ناز و Elegance قدم می‌زنی، درخت طوبی (نماد بهشت) به سراغ ما می‌آید و این برای ما خوشبختی به ارمغان می‌آورد.

هوش مصنوعی: هرچند که چشمان دیگران از زیبایی تو آراسته می‌شود، چشمان من با غباری که از نسیم صبح می‌آید، پر شده است.

هوش مصنوعی: من نمی‌گویم که بنده‌ایم، چرا که هیچ فرمانی بر بنده‌گان از سوی پادشاه وجود ندارد.

هوش مصنوعی: می‌خواهم احساسات تو را از دل بیرون بکشم، اما این کار برایم ممکن نیست.

هوش مصنوعی: پرده را کنار بزن تا آن دو زلف را ببینیم، تا بعد از سال‌ها چهره‌ات را ببینیم.

هوش مصنوعی: اگر سر جامی را با شمشیر جدا کنی، بهتر است که این کار را از آستان خودت دورتر انجام دهی.