هوش مصنوعی: نور چهره‌ی تو مانند خورشید و ماه برای من کافی است و پیشانی‌ات مانند آینه‌ی صبحگاه برای من کافی است.

هوش مصنوعی: حد و مرز زیبایی ابروی تو برای من به قدری است که مثل محرابی می‌ماند. نشانه‌ای از نعل سمند تو برای من کافی است تا در مسیر تو حرکت کنم.

هوش مصنوعی: چه غمی دارد اگر شاخ امید به من گل نداد؟ دلم که از خون آکنده شده، همین بس است برایم.

هوش مصنوعی: موی سیاه تو مانند پرده‌ای بر چهره‌ات افتاده است و همین نشانگر بخت بد من کافی است.

هوش مصنوعی: اگر به عشق قدیمی‌ام که دوباره تازه شده، گناهی مرتکب شده‌ام، خط عذرت، خود به اندازه کافی برای من کافی است.

هوش مصنوعی: به من نگو که کی و کجا، دلم را در انتظار تو نگه می‌دارم. فقط یک نگاه از چشمان زیبات برایم کافی است.

هوش مصنوعی: من همچون جامی به باده اشاره می‌کنم، و این نوع معامله در خانقاه برای من کافی است.