هوش مصنوعی: چه خوش شانسی بود که ناگهان به سراغ من آمد و هر کسی که مرا دید خبر وصالت را به من داد.

هوش مصنوعی: دل از هوش و صبر خسته و ناامید شده بود، اما شکر خدا که آن دل خسته حالا به دیدارت آرامش یافته است.

هوش مصنوعی: از دوری زیبایی تو مانند یک مرده به خواب رفته بودم، اما با یک نفس از لب‌های تو جان تازه‌ای به من دمید.

هوش مصنوعی: من با چشم خود عطر و لطافت نسیم صبا را می‌کشم و احساس می‌کنم که گرد و غبار مسیر تو به چشمانم رسیده است.

هوش مصنوعی: در باغ امید، گل آرزو شکفته است، اما به دل من از دوری تو خارهایی فرو رفته که مرا آزار می‌دهد.

هوش مصنوعی: عشق من تمامی سرزمین‌ها و مناطق را در بر می‌گرفت، چرا که از دل و جانم، قطره قطره خون ریخت و به من جان داد.

هوش مصنوعی: از عشق خود نتوانستم توبه کنم، زیرا خداوند مرا برای همین منظور خلق کرده است.