هوش مصنوعی: هر بار که به محله تو می‌آیم، احساس شرم می‌کنم. نمی‌دانم باید به کجا بروم چون هیچ جا آرامش نمی‌دهد.

هوش مصنوعی: هر جا که بروم، حتی اگر به باغ بهشتی هم برسم، باز هم دل شاد نخواهم بود، چون دوری از کوی تو را تحمل نمی‌کنم و بی‌صبرانه در انتظار تو هستم.

هوش مصنوعی: در هر سو زیبایانی در حال تماشا و جلب توجه هستند، اما از میان همه آن‌ها فقط تماشای چهره تو برای من اهمیت دارد.

هوش مصنوعی: گاهی که من به چهره‌ی تو نگاه می‌کنم، متوجه می‌شوم که نمی‌توانم به کسی دیگر لقب زیبا بدهم.

هوش مصنوعی: اگرچه عشق تو مرا از خود بی‌خود کرده و از حد و مرزها فراتر رفته‌ام، اما هر کسی که چهره تو را ببیند، باید مرا ببخشد و عذرَم را بپذیرد.

هوش مصنوعی: اگر گاهی به فکر غم‌هایی که دل‌شکستگان دارند بیفتی، نباید نگران آن باشی، زیرا برای من، حتی اگر جان و قلبم تحت تأثیر غم‌ها قرار گیرد، این موضوع اهمیتی ندارد.

هوش مصنوعی: تو گفتی که یک لیوان از خاک پای ما کم است و به خاطر این احساس برتری، شاید اگر سرم را به آسمان بلند کنم، تو را نادیده بگیرم.