هوش مصنوعی: من عاشق و بنده‌ی یگانه‌ام که جانم فدای او شده است. او برای خود فضایی زیبا و دلنشین ساخته که من در آن سکونت می‌کنم.

هوش مصنوعی: وقتی که آن جوان قد بلند به خانه‌ام قدم می‌گذارد، هر لحظه هزار بوسه بر خاک درگاه او می‌زنم.

هوش مصنوعی: تنها کاری که از دستم برآمد، این بود که اشک‌هایم را دونه‌دونه از چشمانم به پای او بریزم.

هوش مصنوعی: کبوتر حرم او در درختان پر برکت سدره و طوبی، لانه‌اش را از چیزهای بی‌ارزش و ناچیز نمی‌سازد.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر از درد و رنج ناشی از جدایی و فراق یار صحبت می‌کند و می‌گوید که چقدر این درد طولانی و عمیق است. او به دنبال یار خود می‌گردد و می‌خواهد داستان غم‌انگیز خود را کوتاه کند، اما به خاطر فقدان یار، این کار سخت است.

هوش مصنوعی: من بهانه‌ای درست می‌کنم تا به سوی او بروم، اما وقتی از من بپرسد چرا آمده‌ام، به راهم نمی‌آید و نمی‌دانم چه بگویم.

هوش مصنوعی: وقتی که در حضور محبوب شرح عشق تو را بیان نکردند، پس یک جام شراب بیاور و این شعر عاشقانه خود را به او تقدیم کن.