هوش مصنوعی: ای ماه زیبا، از چهره‌ات پرده کنار بزن و دل‌ها را شاد کن؛ زیرا زمان خوشی برای افرادی که دل‌های پر از غم دارند، فرارسیده است.

هوش مصنوعی: اگر از بالای اسب به گورستان عاشقان عبور کنی، زندگی به بدن مردگان باز می‌گردد و صدای سم اسب تو در آنجا شنیده می‌شود.

هوش مصنوعی: من به مرز خستگی رسیدم و دیگر طاقت ندارم، اما نمی‌توانم حتی یک نفس به تو بگویم که این جان خسته و ناتوان را به تو بسپارم.

هوش مصنوعی: اگر من به خون خودم در حال غلتیدن باشم، چه اهمیتی دارد؟ او که یک کودک خردسال می‌تواند برقصند، همان‌طور که اضطراب یک پرنده زخمی را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: من طعم تلخ جدایی را چشیدم، اما چه فایده دارد که به فکر مرگ باشم وقتی که امید به زندگی هنوز وجود دارد، حتی اگر زهر کشنده‌ای را خورده باشم.

هوش مصنوعی: برای دستیابی به وصل و معشوق، بدون تلاش و طلب نمی‌توان به نتیجه‌ای رسید. آیا کسی که به راحتی به حج می‌رود، ارادت و ظرفیت لازم برای این کار را دارد یا این‌که فقط تلاش و رنج کشیدن در مسیر، موجب دست‌یابی به این نعمت می‌شود؟

هوش مصنوعی: وقت توبه و بازگشت نیست، پس بیا تا به یاد دوست، باده‌ای بنوشیم و حال زاهد ناراحت را نادیده بگیریم.