هوش مصنوعی: در پیله‌ای که به صورت خانمی برای خود درست کرده بود، گوشه‌ای از آن کنار رفت و زیبایی‌های چهره‌اش نمایان شد. این جلوه، نوری است که دل‌های عارفان را روشن می‌کند و آن‌ها را به معرفتی عمیق می‌رساند.

هوش مصنوعی: درخت طوبی هرگز سایه‌اش بر روی قد بلند تو نمی‌افتد، زیرا مقام والای تو فراتر از آن است که به همت کوچک کسی بسنده کند.

هوش مصنوعی: دل من فقط به فکر رسیدن به توست و در دعا فقط آرزوی وصالت را می‌کنم. یاد کن از کسانی که در دعاهاشان آرزوی خوشبختی و سعادت را دارند.

هوش مصنوعی: قامتم مثل کمانی شده که با اشک‌هایم به زانو درآمده، تا با آرزوی وصال، تیر غم را رها کنم.

هوش مصنوعی: بار فراق تو مثل کوهی سنگین است و این بدن ضعیف من مانند کاهی است که تاب و توان تحمل چنین بار سنگینی را ندارد. تا کی می‌توانم این کاه را زیر بار سنگینی نگه‌دارم؟

هوش مصنوعی: راهی که به سوی تو می‌رود، بسته است. اگر به من لطف کنی و راه را برایم باز کنی، می‌توانم به تو برسم.

هوش مصنوعی: خاقانی با شاعرانگی خود در دنیای شعر صدایی بلند دارد و اگر اشعارش مورد توجه و پسند شروانشاه قرار گیرد، می‌تواند تأثیرگذار باشد.