هوش مصنوعی: هر طرفی سخنانی از فتنه و آشوب به گوش می‌رسد، اما من با شجاعت و با آرامش بر اسب زیبا و تندرویم می‌رانم و به سوی هدفم پیش می‌روم.

هوش مصنوعی: چرا بادی که بوی عنبر دارد، این گونه گرد و غبار شکلی ایجاد کرده است؟ این اتفاق به چه دلیل است، اگر نه اینکه غزالی با بوی خوش مشک از دشت آمده است؟

هوش مصنوعی: اشک‌های خونین که بر صورتم هستند، تنها نشانه‌ای از غم و درد من هستند. این درد و رنج در شب‌های تنهایی به سراغم می‌آید.

هوش مصنوعی: او با تیغی که به دست دارد و به‌واسطه‌ی آب زلال زندگی، به من جان دوباره‌ای بخشید، زمانی که این تیغ به گردن من رسید.

هوش مصنوعی: هر سنگی که از آسمان به زمین افتاد، نشانه‌ای از بدبختی بود، اما بخت من با رسیدن به سبوی من به کمکم آمد.

هوش مصنوعی: ساعت خوشی که تو گفتی من از دور پیدا شدم، حالا آن دیوانه با موهای ژولیده‌ام رسیده است.

هوش مصنوعی: من همچون ظرفی پر از سرمه، چشمان بینا و آگاه خود را ساخته‌ام و هر گرد و غباری که از سم اسپ تو به سمت من آمده، را جذب کرده‌ام.