جامی » دیوان اشعار » فاتحة الشباب » غزلیات » شمارهٔ ۴۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>می فزایی خط مشکین عارض چون سیم را</p></div>
<div class="m2"><p>می کشی بر صفحه امید حرف بیم را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>روی تو در احسن التقویم اگر دیدی حکیم</p></div>
<div class="m2"><p>کی نهادی ز آفتاب و مه رقم تقویم را</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>کشور خوبی مسلم شد تو را در گوش کش</p></div>
<div class="m2"><p>حلقه خدمت سرافرازان هفت اقلیم را</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>عاشقان را خاک پای خود کنی هر دم خطاب</p></div>
<div class="m2"><p>با فرودستان ز حد بیرون مبر تعظیم را</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>گر حسود از فتنه آتش زد جهان را باک نیست</p></div>
<div class="m2"><p>آتش نمرود گلزار آمد ابراهیم را</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>حکمت آموز دل پاکت سروش غیب بس</p></div>
<div class="m2"><p>گو معلم برشکن هنگامه تعلیم را</p></div></div>
<div class="b" id="bn7"><div class="m1"><p>تیغ می رانی که جامی نقد جان تسلیم کن</p></div>
<div class="m2"><p>هر چه فرمایی به جان استاده ام تسلیم را</p></div></div>

دیوان جامی ـ ج ۱ (فاتحة الشباب) - نور الدین عبدالرحمان جامی - تصویر ۲۱۱

شمارهٔ ۴۲

می فزایی خط مشکین عارض چون سیم را
می کشی بر صفحه امید حرف بیم را
روی تو در احسن التقویم اگر دیدی حکیم
کی نهادی ز آفتاب و مه رقم تقویم را
کشور خوبی مسلم شد تو را در گوش کش
حلقه خدمت سرافرازان هفت اقلیم را
عاشقان را خاک پای خود کنی هر دم خطاب
با فرودستان ز حد بیرون مبر تعظیم را
گر حسود از فتنه آتش زد جهان را باک نیست
آتش نمرود گلزار آمد ابراهیم را
حکمت آموز دل پاکت سروش غیب بس
گو معلم برشکن هنگامه تعلیم را
تیغ می رانی که جامی نقد جان تسلیم کن
هر چه فرمایی به جان استاده ام تسلیم را

شمارهٔ ۴۰

شمارهٔ ۴۱

می فزایی خط مشکین عارض چون سیم را

می کشی بر صفحه امید حرف بیم را

روی تو در احسن التقویم اگر دیدی حکیم

کی نهادی ز آفتاب و مه رقم تقویم را

کشور خوبی مسلم شد تو را در گوش کش

حلقه خدمت سرافرازان هفت اقلیم را

عاشقان را خاک پای خود کنی هر دم خطاب

با فرودستان ز حد بیرون مبر تعظیم را

گر حسود از فتنه آتش زد جهان را باک نیست

آتش نمرود گلزار آمد ابراهیم را

حکمت آموز دل پاکت سروش غیب بس

گو معلم برشکن هنگامه تعلیم را

تیغ می رانی که جامی نقد جان تسلیم کن

هر چه فرمایی به جان استاده ام تسلیم را

شمارهٔ ۴۱

اطلاعات