هوش مصنوعی: لبان آن معشوق، زندگی و جان را به کسی که از عشق او جان داده، دوباره می‌بخشد و سپس به آن خون می‌گوید که خون‌خوار باشد. این شخص که دیدی شوخ و بازیگوش دارد، برای کشتن جان و دل خود حاضر است.

هوش مصنوعی: بعد از اینکه خاک من دچار فرسایش و تغییر شود، در میدان کار و زندگی‌ام خواهد ریخت و روزی سوار بر اسب خود به آنجا خواهد آمد و جولان خواهد داد.

هوش مصنوعی: من جانم را فدای آن ساقی می‌کنم که به وضوح می‌نوشد و در لحظه‌ای که به ما نزدیک می‌شود، خونابه‌ای پنهان را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: اگر گل زیبایی بر روی خار سایه بیفکند، آن خار که دارای لب غنچه است، مانند گل شکفته می‌شود و به غنچه‌ای خندان تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: هر بار که آن معشوقه با لبخند خود، تیر عشق را به سمت کسی می‌زند، با صدای شاد و دل‌نشین، گویی که جان خود را به او تقدیم می‌کند و گاهی هم بوسه‌ای بر سر تیر عشق می‌زند.

هوش مصنوعی: اگر نتوان به وصال محبوب دست یافت و در عوض با رقیبی تندخو و دلخراش مواجه شویم، بهتر است که عاشق خود را با غم جدایی آشنا کند.

هوش مصنوعی: دود ناشی از رفتن او در چشم جامی زیان می‌زند و اکنون زمانه در دامن‌ها گوهر می‌آورد تا خسارت آن را جبران کند.